Na oddziałach kardiologicznych jest wielu pacjentów z zaburzeniami układu sercowo-naczyniowego o różnym podłożu. Jednakże często określenie przyczyny i postawienie szybkiej diagnozy jest dość trudne do zrobienia, bez wykorzystania badań inwazyjnych. Jednym z nich jest inwazyjne badanie koronarografii. Jak się do niego przygotować? Co może ono wykazać i czy jest to bolesny zabieg? Na te oraz inne pytania można znaleźć odpowiedzi w poniższym to jest koronarografia i po co się ją robi?Co to jest koronarografia i po co się ją robi?Czym są tętnice wieńcowe?Wskazania do wykonania zabiegu do zabiegu koronarografiiJak przygotować się do badania koronarografii?Na czym polega badanie koronarografii?Co robić po zakończeniu zabiegu koronarografii?Powikłania po wykonaniu badania jest rodzajem badania angiograficznego. Jest to specjalna technika obrazowa, która w głównej mierze pozwala określić wnętrze oraz stan serca i naczyń krwionośnych, czyli tętnic i żył, a także innych narządów. Natomiast sama koronarografia pozwala na ocenę, w którym miejscu doszło do zwężenia tętnicy wieńcowej przy podaniu kontrastu, czyli środka, który uwidacznia naczynia przez promieniowanie rentgenowskie. Dzięki oceny stanu prawej oraz lewej tętnicy wieńcowej, a także ich odgałęzień określa się czy następuje prawidłowy przepływ krwi w tętnicach oraz czy doszło do zwężenia naczynia. Dodatkowo można ocenić stopień zaawansowania miażdżycy, skuteczność dotychczasowego leczenia oraz sprawdzić kondycję lewej są tętnice wieńcowe?Tętnice wieńcowe są jednymi z elementów krążenia wieńcowego. Odpowiada ono za przepływ krwi bogatej w substancje odżywcze i tlen, do komórek mięśniowych serca oraz odebranie im krwi pełnej ubocznych produktów metabolizmu i dwutlenku węgla. Cała wymiana krwi w komórkach serca jest możliwa dzięki naczyniom wieńcowym, czyli tym, które oplatają serce i jedyną ch funkcją jest wymiana substancji dla komórek mięśnia sercowego, jak właśnie tętnice do wykonania zabiegu zaburzenia pracy serca czy układu krwionośnego nie raz mają różne podłoże. Zdarza się także, że za jakiekolwiek komplikacje w funkcjonowaniu organizmu odpowiada neurologia czy układ hormonalny, jednakże te zmiany bada się u odpowiednich specjalistów. Natomiast zabieg koronarografii zwykle zaleca kardiolog bądź kardiochirurg, gdy wystąpią problemy ze strony układu sercowo-naczyniowego. Do wskazań zalicza się:Nieprawidłowy wynik próby wysiłkowej lub obciążeniowej,Ocena funkcjonowania mięśnia sercowego,Wady zastawkowe,Świeży zawał serca,Nagłe zatrzymanie krążenia o niewyjaśnionej przyczynie,Dławica piersiowa o charakterze stabilnym,Kardiomiopatia przerostowa występująca z dławicą piersiową,Wykluczenie zmian w naczyniach wieńcowych,Bóle wieńcowe, często po zawale serca,Nawroty bólów wieńcowych po krótkim czasie remisji,Choroba wieńcowa o charakterze stabilnym,Zaburzenia rytmu serca, które pojawiają się podczas wystąpienia bólu wieńcowego co jest szczególnie groźne,Niewydolność serca o możliwej przyczynie niedokrwiennej,Rozwarstwienie aorty,Tętniak aorty zabieg stosuje się dla zdiagnozowania wad rozwojowych tętnic wieńcowych oraz przed wykonaniem u pacjenta rewaskularyzacji. Rewaskularyzacja jest zabiegiem, który polega na prawidłowym poszerzeniu, a przy tym udrożnieniu naczynia krwionośnego, które było istotnie zwężone, co wpływało negatywnie na pracę całego do zabiegu koronarografiiMimo, że sam zabieg jest bezpieczną metodą wykorzystywaną w diagnozie chorób serca i naczyń, to zdarzają się przypadki pacjentów, u których wykonanie tego jest bezwzględnie zabronione. W głównej mierze mowa tutaj o:Świeżym udarze mózgu,Zaburzeniach krzepnięcia krwi,Zapaleniu wsierdzia,Ciąży lub występowaniu takiej możliwości,Infekcjach objawiających się wysoką gorączką,Skazie krwotocznej,Nadciśnieniu na wysokim stopniu,Niewydolności nerek w stopniu zaawansowanym,Obrzękach płuc,Krwawieniu z przewodu pokarmowego,Anemii w ciężkim stadium,Zaburzeniach elektrolitowych,Ciężkiej chorobie pacjenta, która w krótkim czasie doprowadzi do zgonu,Zaburzeniach psychicznych pacjenta,Braku kontaktu z pacjentem,Braku zgody pacjenta na wykonywanie zabiegu,Uczuleniu na środki kontrastowe za pomocą, których przeprowadza się przygotować się do badania koronarografii?Koronarografię wykonuje się w szpitalu i mimo, że samo badanie trwa tylko 30 minut to należy wziąć pod uwagę, że jest możliwość pozostania w szpitalu na kolejną noc. Dzieje się tak z tego względu, iż pacjent po przeprowadzonym zabiegu musi być pod obserwacją personelu medycznego w przypadku, gdyby doszło do silnych powikłań tuż po badaniu. Dodatkowo lekarz zawsze woli mieć pewność, że wszystko dobrze z pacjentem, którego wypuszcza do domu. Dlatego warto jadąc na badanie zabrać ze sobą małą podręczną torbę z najpotrzebniejszymi rzeczami i środkami do higieny kwestią w przygotowaniu się do zabiegu są dwie rzeczy. Pierwszą jest bycie na czczo lub nie spożywanie pokarmów przynajmniej i to największe minimum – 6 godzin przed planowaną godziną wykonania badania. W przypadku zażywania leków na stałe zaleca się je przyjąć, jednakże, o ilości dawki oraz samej czynności decyduje lekarz prowadzący badanie. Drugą zaś kwestią jest odpowiednie nawodnienie organizmu. Zaleca się, aby pacjent przed koronarografią wypił co najmniej 1 litr wody mineralnej. Kładzie się na to nacisk, gdyż im bardziej nawodniony pacjent przed zabiegiem, tym szybciej po nim organizm pozbędzie się kontrastu z przed badaniem medycy założą wenflon oraz zdarza się, że należy wygolić miejsce nakłucia, co również robi się chwilę przed zabiegiem. Dodatkowo pacjent musi zdjąć biżuterię oraz wszystkie metalowe elementy, które posiada, jak np. protezy przed badaniem zostanie przeprowadzony krótki wywiad, w celu zapytania się o samopoczucie pacjenta. Ważnym jest, aby powiedzieć lekarzowi, jeśli występuje bądź podejrzewa się alergię na lateks, środki cieniujące, jod czy antybiotyki. Lekarz może zadecydować, aby przed zabiegiem koronarografii wykonać dodatkowo EKG lub ECHO czym polega badanie koronarografii?Zabieg koronarografii zalicza się do inwazyjnych z tego względu, że dochodzi do naruszenia ciągłości tkanek organizmu. Jest ono inwazyjne z racji tego, że należy naciąć skórę w odpowiednim miejscu, aby wprowadzić wąski cewnik, czyli plastikową rurkę bezpośrednio do dwa sposoby wykonania badania. Pierwszym cewnik wprowadza się w nogę – w pachwinę, dokładnie w tętnicę udową. Natomiast innym sposobem wprowadza się cewnik do naczynia w obrębie ramienia, a dokładnie w tętnicę promieniową, czyli w dolnej części przedramienia, tuż przy nadgarstku. Nie jest to czynność bolesna, gdyż stosuje się znieczulenie miejscowe dokładnie w tym obszarze, gdzie ma zostać wykonane nakłucie naczynia. Znieczulenie podaje się, aby pacjent ze względu na ból się nie poruszył, gdyż mogłoby dojść w takiej sytuacji do przerwania ciągłości początku kładzie się pacjenta na stole hemodynamicznym i zostają przyklejone elektrody kontrolujące stan serca w obrębie klatki piersiowej, a następnie podaje się znieczulenie. Zanim zostanie wprowadzony cewnik, ważnym elementem jest założenie koszulki naczyniowej, czyli tak zwanej „kaniulki”. Służy ona do tego, aby właśnie przez nią wprowadzić bezpiecznie cewnik do aorty, a następnie doprowadzić go do ujścia tętnic wieńcowych. W tym celu najpierw za pomocą igły angiograficznej nakłuwa się tętnicę, a następnie wkłada specjalny rodzaj drutu diagnostycznego, zwanego prowadnikiem. W momencie wprowadzenia drutu do tętnicy wyciąga się igłę angiograficzna, a po prowadniku wkłada się koszulkę naczyniową. Na tym etapie wprowadza się cewniki, a następnie za pomocą strzykawki kontrast, który często pacjenci odczuwają jako napływające i rozchodzące się po całym ciele ciepło, które trwa nie dłużej niż 30 sekund. Bez podania środka kontrastowego badanie nie miałoby sensu, gdyż dzięki niemu zostaje ukazany czysty obraz radiologiczny naczyń wieńcowych, który się nagrywa. Po obejrzeniu tętnic wieńcowych należy usunąć koszulkę naczyniową z naczynia. Ostatnim krokiem jest zabezpieczenie powstałej rany w miejscu wkłucia, do czego stosuje się bandaż z wałkiem badania trwa około 30 minut, a na wyniki czeka się zwykle kilka godzin, gdyż nagrany podczas badania film musi zostać oceniony i opisany przez lekarza. Zdarza się, że wynik koronarografii jest dostępny dopiero następnego robić po zakończeniu zabiegu koronarografii?W momencie, gdy zabieg dobiegnie końca, a pacjent zostanie przewieziony na salę obserwacyjną, ważnym jest, aby stosować się do zaleceń lekarza oraz pielęgniarek. Przede wszystkim przez około 3 godziny od zabiegu zaleca się leżenie na plecach nieruchomo, a po tym czasie wciąż polecane jest pozostanie w pozycji leżącej, jednakże z możliwością zmiany ułożenia ciała. W pozycji leżącej przez kilka godzin najistotniejszym jest, aby nie zginać kończyny, w której został przeprowadzony zabieg. Jest to ważne, gdyż takie procedury mają na celu zapobiec powstawaniu krwiaków w okolicy nacięcia. Około 5-7 godzin po zabiegu można już wstać z łóżka, lecz nie zaleca się wykonywać gwałtownych ruchów kończyną, która była poddana badaniu. Od razu po zakończeniu badania można jeść i pić. Spożywanie płynów, w tym głównie wody mineralnej po tym zabiegu jest wskazane, gdyż pomoże to w szybszym wypłukaniu środka kontrastowego z po wykonaniu badania jest badaniem przezskórnym, czyli należy do tych z grupy inwazyjnych. Wszystkie zabiegi, które przeprowadza się z naruszeniem ciągłości tkanek mogą prowadzić do powikłań. Jednakże nie występują one często, a wręcz sporadycznie, lecz należy wziąć pod uwagę, że mogą się pojawić. Do powikłań po koronarografii wymienia się:Reakcje anafilaktyczne (ciężkie odpowiedzi organizmu, które mogą zakończyć się nawet zgonem) na podanie kontrastu,Krwiak,Zawał serca,Wystąpienie zaburzeń rytmu serca,Zakrzepica,Tętniak rzekomy,Ostra infekcja,Zator powietrzny,Udar mózgu,Przetoka tętniczo-żylna,Silne krwawienie w miejscu założenia cewnika,Uszkodzenie nerek przez podanie kontrastu – nefropatia może wystąpić niegroźna reakcja organizmu na zastosowanie kontrastu, która zdarza się dość często wśród pacjentów. Głównie są to bóle głowy, wysypka skórna, kaszel, swędzenie, rumień, duszności czy nawet nudności z odruchem wymiotnym. Jednakże nie należy się tym martwić, gdyż do kilku godzin po zabiegu wszystkie nieprzyjemne objawy zanikają.

wylecz.to 31 lipca 2014. Zaburzenia automatyzmu i przewodzenia w sercu to schorzenia w których impuls elektryczny niezbędny do pobudzenia pracy serca nie powstaje lub nie dociera do poszczególnych części serca. Przyczyną są głównie choroby serca, jak np. kardiomiopatia czy niedokrwienie mięśnia serca. Leczenie tych chorób serca

30 maja 2022 - Przeczytasz w 3 minBadania serca – jak wyglądają i jakie są ich rodzaje? Choroby serca oraz układu naczyniowego stanowią obecnie najczęstszą przyczynę zgonów w Polsce. Możliwe jest jednak uniknięcie rozwoju ciężkich postaci tych schorzeń oraz ich komplikacji poprzez wczesne wykrycie charakterystycznych zaburzeń oraz wdrożenie odpowiedniego leczenia. Z tego powodu warto wiedzieć jakie badania kardiologiczne są wykonywane, kiedy należy rozważać kontakt z kardiologiem i przeprowadzenie badań serca, a także co oznaczają ich wyniki. Czym są badania serca? Badania serca to grupa testów diagnostycznych, które nakierunkowane są na ocenę stanu zdrowia układu krążenia. Są one szczególnie istotne z klinicznego punktu widzenia, jako że choroby serca stanowią znaczące zagrożenie dla ogólnego stanu zdrowia. W skrajnych przypadkach mogą one doprowadzić do zaawansowanej niepełnosprawności lub nawet zgonu osoby chorej. Często choroby serca oraz układu naczyniowego pozostają bezobjawowe przez wiele lat. W tym czasie ciągle trwa jednak ich progresja, doprowadzająca po latach do stanu, gdy dostępne metody leczenia stają się ograniczone, a rokowania dla pacjenta – niekorzystne. Z tego powodu badania serca należy przeprowadzać regularnie, w celu uchwycenia zmian chorobowych na ich najwcześniejszych etapach, co pozwoli na sprawne wdrożenie leczenia oraz zminimalizuje ryzyko rozwoju ciężkich powikłań, takich jak niewydolność serca, przewlekła choroba wieńcowa lub też zawał mięśnia sercowego. Rodzaje badań kardiologicznych Podstawowe badania kardiologiczne zawierają się w badaniu przedmiotowym pacjenta. Na każdej wizycie (w szczególności kardiologicznej) lekarz wykonuje pomiar ciśnienia tętniczego, a także osłuchuje serce za pomocą stetoskopu. W przypadku podejrzenia zaburzeń rytmu serca pierwszym badaniem, które powinno zostać wykonane jest EKG, czyli elektrokardiografia. Badanie to polega na podłączeniu do pacjenta specjalnych elektrod, które poprzez pomiar zmian potencjałów elektrycznych są w stanie ocenić pracę serca. W przypadku podejrzenia zaburzeń krążenia sercowego (w przebiegu choroby wieńcowej) korzystne może być przeprowadzenie koronarografii. Jest to badanie radiologiczne, które z wykorzystaniem dożylnego środka kontrastowego pozwala na uwidocznienie naczyń tętniczych zaopatrujących mięsień sercowy w tlen, a także na zobrazowanie ich ewentualnych zwężeń. W określonych przypadkach lekarz może zlecić także przeprowadzenie innych badań obrazowych, takich jak echo serca (badanie USG serca) lub też rezonans magnetyczny mięśnia sercowego. Istotną rolę, szczególnie w zakresie profilaktyki chorób kardiologicznych odgrywają także badania laboratoryjne przeprowadzane z próbki krwi żylnej. Podstawowym badaniem profilaktycznym, szczególnie związanym z zapobieganiem chorobom serca, jest lipidogram. Test ten pozwala na dogłębne zbadanie stanu metabolizmu tłuszczowego poprzez pomiar określonych parametrów krwi żylnej, w tym także stężeń „złego” cholesterolu (frakcji lipoprotein LDL). Zaburzenia w poziomach lipoprotein LDL we krwi są ściśle związane ze znacząco zwiększonym rozwojem miażdżycy, a także związanych z nią komplikacji zdrowotnych, takich jak zawał mięśnia sercowego lub udar niedokrwienny mózgu. Poza pomiarem cholesterolu LDL lipidogram obejmuje pomiary stężenia cholesterolu HDL, czyli „dobrego” cholesterolu. Utrzymywanie właściwych stężeń tej substancji korzystnie wpływa na zdrowie sercowo-naczyniowe oraz chroni tętnice przed pojawieniem się ognisk miażdżycy. Istotnym elementem lipidogramu jest stężenie triglicerydów istotne dla oceny ryzyka chorób sercowo-naczyniowych. Ich nadmiar świadczy o nadmiernym spożyciu węglowodanów i tłuszczów i zbyt małym wydatkowaniu energii. Poza lipidogramem badania kardiologiczne krwi mogą obejmować także pomiar stężęnia NT-proBNP. Pomiar tego parametru pozwala na ocenę stopnia zaawansowania choroby w przebiegu niewydolności serca lub też przewlekłej choroby wieńcowej. Im większe zaburzenia funkcji mięśnia sercowego, tym wyższe wartości w badaniach diagnostycznych będzie osiągał NT-proBNP. W określonych przypadkach klinicznych korzystne może być także oznaczenie poziomu D-dimerów we krwi. Badanie to umożliwia wykrycie zaburzeń krzepnięcia krwi, które prowadzą do powstawania skrzepów, a tym samym zwiększają ryzyko wystąpienia zakrzepicy tętniczej oraz żylnej. Oznaczenie poziomów troponin sercowych wykorzystywane jest do diagnozowania zawału serca – z tego powodu w znaczącej większości przypadków wykonuje je się jedynie w warunkach szpitalnych. Kto powinien wykonać badania serca? Przeprowadzenie badań diagnostycznych związanych z wykrywaniem chorób serca zalecane jest przede wszystkim osobom, które znajdują się w grupie zwiększonego ryzyka rozwoju schorzeń kardiologicznych. Czynniki predysponujące do pojawienia się tego typu chorób to Nadciśnienie tętnicze,Otyłość,Cukrzyca,Siedzący tryb życia,Niski stopień aktywności fizycznej,Palenie wyrobów tytoniowych,Historia występowania chorób serca w rodzinie. W przypadku występowania typowych objawów kardiologicznych, takich jak ból w klatce piersiowej, uczucie duszności lub też kołatania serca należy niezwłocznie zgłosić się do lekarza, szczególnie jeżeli dolegliwości te pojawiły się nagle. Tego typu objawy mogą wskazywać na rozwój ostrego stanu chorobowego jakim jest zawał serca. Zawał mięśnia sercowego wymaga niezwłocznej, pilnej pomocy medycznej, jako że w krótkim czasie może prowadzić do rozwoju zaburzeń rytmu serca, a konsekwencji do wystąpienia nagłego zatrzymania krążenia. Źródła: Podobne artykuły18 maja 2022Dobry cholesterol – jak można podnieść jego poziom? W dzisiejszych czasach często słyszy się o „dobrym” oraz o „złym” cholesterolu. Za tymi określeniami kryją się kolejno frakcja HDL lipoprotein oraz frakcja LDL, jednak na podstawie samych nazw trudno ocenić, który cholesterol oraz dlaczego nazywany jest tym „dobrym”. Różnica jest znacząca, jako że odpowiednie stężenia tych związków we krwi bezpośrednio przekładają się na ogólny stan zdrowia oraz funkcjonowanie układu sercowo-naczyniowego. Warto wiedzieć co kryje się za tymi pojęciami, z czym związane są zaburzenia w obrębie stężeń cholesterolu we krwi oraz w jaki sposób zadbać o właściwe poziomy dobrego cholesterolu. Dobry cholesterol – co to jest? „Dobrym” cholesterolem nazywana jest frakcja lipoprotein o wysokiej gęstości, czyli HDL (ang. High-Density Lipoprotein). Lipoproteiny to specyficzne kompleksy białkowe, które odpowiedzialne są za transport związków tłuszczowych we krwi. Za transport cholesterolu we krwi odpowiadają w głównej mierze dwie grupy lipoprotein – lipoproteiny HDL oraz LDL (lipoproteiny o niskiej gęstości). Z tego powodu w badaniach diagnostycznych nazwa ich często upraszczana jest do określeń „cholesterol HDL” oraz „cholesterol LDL”. Ze względu na korzystny wpływ stężeń poszczególnych frakcji lipoprotein na stan zdrowia układu sercowo-naczyniowego frakcja, HDL nazywana jest „dobrym cholesterolem”, podczas gdy lipoproteiny o niskiej gęstości (LDL) nazywane są „złym cholesterolem”. Cholesterol to organiczny związek tłuszczowy (lipidowy), który pełni wiele istotnych funkcji. Jest on obecny w błonach wszystkich komórek ludzkiego ciała, dzięki czemu mogą utrzymywać one właściwy kształt. Dodatkowo, obecność cholesterolu w błonach komórkowych warunkuje prawidłową ich przepuszczalność dla licznych substancji oraz pierwiastków chemicznych. Cholesterol stanowi niezwykle ważny element syntezy wielu hormonów, takich jak hormony płciowe (estrogeny, testosteron) oraz hormony nadnerczy – glikokortykosteroidy. Bierze także udział w przemianach witaminy D oraz produkcji kwasów żółciowych, niezbędnych do prawidłowego przebiegu procesów trawienia. Frakcja HDL lipoprotein nazywana jest „dobrym” cholesterolem, ponieważ istnieje naukowo udowodniona odwrotna korelacja między stężeniami cholesterolu HDL we krwi, a częstością występowania chorób sercowo-naczyniowych. Oznacza to, że wyższe poziomy frakcji HDL związane są ze zmniejszoną zapadalnością na choroby serca. Lipoproteiny HDL pełnią istotną rolę w usuwaniu nadmiernych ilości związków tłuszczowych z krwi żylnej poprzez transport cholesterolu do wątroby, gdzie związek ten jest przetwarzany. Dodatkowo, lipoproteiny HDL wywierają protekcyjne działanie na ściany naczyń tętniczych, co chroni je przed rozwojem miażdżycy. Wysokie poziomy lipoprotein LDL z kolei związane są ze zwiększonym ryzykiem rozwoju licznych schorzeń, w szczególności miażdżycy. Z tego powodu ta grupa lipoprotein określana jest mianem „złego” cholesterolu”. Rozwój miażdżycy związany jest z odkładaniem się określonych związków tłuszczowych (w tym dużych ilości cholesterolu) wewnątrz ścian naczyń tętniczych. Są to tzw. blaszki miażdżycowe, które poprzez swój rozmiar zmniejszają światło naczynia krwionośnego, co utrudnia przepływ krwi. W skrajnych przypadkach blaszki miażdżycowe mogą całkowicie zamknąć światło naczynia lub też pękać co prowadzi do powstania skrzepliny oraz rozwoju poważnych powikłań związanych z niedokrwieniem określonego narządu. Długotrwała, nieleczona miażdżyca może prowadzić do przewlekłej choroby niedokrwiennej serca (choroby wieńcowej), zawału mięśnia sercowego lub też udaru mózgu. Badanie poziomu dobrego cholesterolu Ze względu na korzystny wpływ na zdrowie sercowo-naczyniowej frakcji HDL lipoprotein (czyli tzw. „dobrego cholesterolu”), warto zadbać o utrzymywanie jego wysokich poziomów we krwi. Badaniem, które pozwala na sprawdzenie stężeń poszczególnych związków tłuszczowych w organizmie jest lipidogram. Ten test diagnostyczny umożliwia dokładną kontrolę funkcjonowania metabolizmu tłuszczowego poprzez oznaczenie 5 parametrów związanych z przetwarzaniem związków lipidowych. W ramach lipidogramu oznaczane są następujące parametry: Frakcja HDL lipoprotein (tzw. „dobry cholesterol”).Frakcja LDL lipoprotein (tzw. „zły cholesterol”),Trójglicerydy,Cholesterol całkowity,Cholesterol nie-HDL (wszystkie rodzaje tzw. „złego cholesterolu”). Dzięki wczesnemu wykryciu zaburzeń lipidowych możliwe jest sprawne wdrożenie odpowiedniego leczenia, które pozwoli na przywrócenie równowagi pomiędzy poziomami poszczególnych związków tłuszczowych oraz znacząco zmniejszy ryzyko występowania chorób układu sercowo-naczyniowego. Lipidogram stanowi jedno z podstawowych badań profilaktycznych (razem z morfologią krwi, oznaczeniem poziomów kreatyniny oraz innymi). Osobom dorosłym zaleca się przeprowadzanie tych testów laboratoryjnych ok. raz w roku. W określonych przypadkach może być korzystne częstsze wykonywanie tego badania – dokładny zakres badań profilaktycznych oraz odstęp czasu pomiędzy ich przeprowadzaniem zależny jest od uwarunkowań zdrowotnych pacjenta. W celu odpowiedzialnego zaplanowania pełnej profilaktyki należy skonsultować się z lekarzem. Dobry cholesterol norma Normy stężeń cholesterolu HDL we krwi są zależne od płci osoby badanej. Najnowsze badania z zakresu kardiologii ustaliły normy „dobrego cholesterolu” na następujących poziomach: Dla kobiet – stężenia cholesterolu HDL powinny być wyższe niż 50 mg/dl,Dla mężczyzn – cholesterol HDL powinien utrzymywać się na poziomie powyżej 40 mg/dl. Dokładny zakres norm (poprawniej zakresów referencyjnych) dobrego cholesterolu każdorazowo powinien zostać wyszczególniony na wynikach badań diagnostycznych, które wydawane są pacjentowi. Ze względu na możliwe odmienności w zakresie metodologii przeprowadzenia tychże testów ich rezultaty każdorazowo należy zestawić z wartościami referencyjnymi obecnymi na otrzymanych wynikach. W przypadku rozbieżności należy skonsultować się z lekarzem, który zinterpretuje rezultaty badan oraz (jeżeli występuje taka konieczność) zleci dalsza diagnostykę i zaplanuje optymalne postępowanie lecznicze. Jak podnieść poziomy dobrego cholesterolu Ze względu na liczne, prozdrowotne działania cholesterolu HDL warto dbać o utrzymywanie prawidłowych, wysokich, poziomów tego związku w organizmie. Na obniżenie poziomów „dobrego cholesterolu” oraz wzrost stężeń cholesterolu LDL wpływa wiele czynników, z których najważniejszą rolę odgrywa nieprawidłowa dieta (bogata w cukry oraz tłuszcze nasycone), brak aktywności fizycznej oraz siedzący tryb życia. Aby podnieść poziomy „dobrego cholesterolu” należy przede wszystkim zmienić wymienione, szkodliwe nawyki. W układaniu codziennego jadłospisu należy ograniczyć spożywanie niezdrowych tłuszczów nasyconych. Tłuszcze zwierzęce warto zastąpić tłuszczami o pochodzeniu roślinnym, takimi jak np. oliwa z oliwek. Liczne badania naukowe wykazały, że spożywanie tego rodzaju oleju zwiększa poziomy cholesterolu HDL we krwi. W przypadku współwystępowania otyłości należy dążyć do odpowiedzialnej redukcji masy ciała. Można to osiągnąć poprzez zmniejszenie kaloryczności spożywanych codziennie posiłków oraz włączenie do swojego życia aktywności fizycznej. Szczególnie korzystny wpływ na wzrost stężeń cholesterolu HDL wykazują ćwiczenia aerobowe. W niektórych przypadkach w celu unormowania stężeń poszczególnych związków tłuszczowych może być konieczne dołączenie leczenia farmakologicznego. Z tego powodu, w przypadku występowania nieprawidłowości w wynikach lipidogramu warto skonsultować się z lekarzem. Na podstawie historii choroby, wyników badań diagnostycznych oraz dodatkowych uwarunkowań zdrowotnych będzie on w stanie zaplanować najlepsze dla danej osoby dalsze postępowanie diagnostyczno-lecznicze. Źródła: 19 października 2017Lipidogram, czyli cholesterol pod kontrolą Mimo że podwyższony poziom cholesterolu należy do najważniejszych czynników ryzyka chorób sercowo-naczyniowych i determinuje występowanie innych poważnych dolegliwości, tylko niewielka część Polaków, których dotyka ten problem, ma tego świadomość. Aby ustrzec się chorób układu sercowo-naczyniowego lub przynajmniej zminimalizować ich ryzyko, warto regularnie wykonywać tzw. profil lipidowy (lipidogram) – badanie, które pozwala na monitoring prawidłowego poziomu cholesterolu we krwi. Choć sam cholesterol jest związkiem chemicznym (lipidem z grupy steroidów), który jest niezbędny do prawidłowego funkcjonowania, to w powszechnym odbiorze stał się synonimem zagrożenia zdrowia a nawet życia. Tymczasem, co do zasady, cholesterol ma działanie pozytywne, ponieważ jest niezbędny dla licznych i ważnych procesów zachodzących w organizmie, związanych z produkcją hormonów, syntezą witamin, czy procesów odpornościowych. Pomimo tego, że ludzki organizm posiada system wewnętrznej kontroli, pozwalający na automatyczne zmniejszanie lub zwiększanie wykorzystania cholesterolu dostarczanego z pożywieniem, w przypadku chronicznie złej diety oraz braku aktywności fizycznej z czasem dochodzi do zgromadzenia zbyt dużej ilości cholesterolu we krwi, co może być przyczyną wielu poważnych chorób. Lipidogram – co to takiego? Jednym z podstawowych badań pozwalających na weryfikację poziomu cholesterolu we krwi jest tzw. lipidogram, zwany również profilem lipidowym bądź, rzadziej, profilem tłuszczowym. Badanie to pozwala na kompleksową ocenę stanu gospodarki tłuszczowej w organizmie. Z wyniku lipidogramu, który otrzymujemy z laboratorium, dowiadujemy się, jaki jest nasz poziom cholesterolu całkowitego oraz jego frakcji LDL (ang. low-density lipoprotein), tzw. „złego” cholesterolu) i HDL (ang. high-density lipoprotein), tzw. „dobrego” cholesterolu trójglicerydów oraz wyliczanego nie-HDL – różnicy stężeń cholesterolu całkowitego i HDL Stężenia poszczególnych elementów lipidogramu pozwala lekarzowi ocenić, zawsze w oparciu o tzw. historię choroby pacjenta, stopień ryzyka sercowo – naczyniowego, czyli ryzyka wystąpienia lub zaostrzenia, jednej z chorób powszechnie kojarzonych z podwyższonym poziomem cholesterolu w organizmie (np. zawał mięśnia sercowego). Kiedy należy wykonywać lipidogram? Badanie lipidogramu przede wszystkim należy wykonywać u osób, u których ryzyko zaburzeń lipidowych jest podwyższone. Do tej grupy należą, np. osoby z klinicznymi objawami choroby sercowo – naczyniowej, ze stwierdzonymi blaszkami miażdżycowymi w tętnicach wieńcowych lub szyjnych, osoby chore na cukrzycę, nadciśnienie tętnicze, otyłość, przewlekłą chorobę nerek, przewlekłe autoimmunologiczne choroby zapalne, osoby pochodzące z rodzin, w których występuje przedwczesna choroba sercowo – naczyniowa czy potomkowie osób z ciężką dyslipidemią. U zdrowych osób dorosłych, w których rodzinach nie występują choroby układu krążenia, badanie lipidogramu można rozważyć w przypadku mężczyzn powyżej 40 i kobiet powyżej 50 lub po menopauzie, szczególnie w przypadku innych czynników ryzyka sercowo – naczyniowego. Badanie poziomu cholesterolu i trójglicerydów należy monitorować regularnie, zgodnie z zaleceniami swojego lekarza. W zależności od uzyskanych wyników, współistniejących chorób, ogólnego stanu zdrowia oraz innych czynników ryzyka sercowo – naczyniowego, lekarz poinformuje Cię jak często powinieneś oznaczać lipidogram. Poziom cholesterolu całkowitego, jego frakcji oraz trójglicerydów tradycyjnie oznacza się w surowicy na czczo, po upływie co najmniej 12 godzin od ostatniego posiłku. Obecnie uważa się, że pobieranie krwi na czczo nie jest niezbędne w przypadku badań przesiewowych i oceny ryzyka. Podczas kontroli i monitorowania leczenia pacjentów ze stwierdzoną hipertriglicerydemią, pozostanie na czczo przed badaniem jest konieczne. Profil lipidowy należy badać regularnie, ponieważ dostarcza przesłanek do oceny sprawności układu krążenia oraz ryzyka miażdżycy, choroby wieńcowej, zawału serca czy udaru mózgu. Pamiętajmy, że choć w niektórych przypadkach wysoki poziom cholesterolu uwarunkowany jest genetycznie, ważną rolę w utrzymaniu prawidłowej gospodarki lipidowej odgrywa zbilansowana, zdrowa dieta oraz regularna aktywność fizyczna. Lipidogram – cena Koszt wykonania badania lipidogramu różni się w zależności od konkretnej placówki i wynosi około 25-45 zł. Zakresy referencyjne dla poszczególnych elementów lipidogramu, określane obiegowo jako normy, ustalane są przez Polskie Towarzystwo Kardiologiczne (DTK) w porozumieniu z Polskim Towarzystwem Diagnostyki Laboratoryjnej (PTDL). W przypadku zakresów nie-HDL i LDL zalecane poziomy prawidłowe rozróżniają grupy osób zdrowych wraz z osobami o małym i umiarkowanym ryzyku; grupę osób z dużym ryzykiem oraz grupę osób z bardzo dużym ryzykiem. Źródło: Wytyczne Polskiego Forum Profilaktyki. 12 maja 2022Prawidłowy poziom cholesterolu – jak o niego zadbać? Obecnie często słyszy się o „złym” i „dobrym” cholesterolu. Podwyższone poziomy cholesterolu LDL (tzw. „złego” cholesterolu) występują dość często wśród ogólnej populacji. Przewlekłe utrzymywanie się tego zaburzenia związane jest ze znaczącym wzrostem ryzyka wielu groźnych chorób, w szczególności dotyczących układu sercowo-naczyniowego. Jakie mogą być przyczyny wysokiego cholesterolu oraz co zrobić, aby zadbać o powrót tych wartości do normy? Cholesterol – co to jest? Cholesterol to związek chemiczny zaliczany do grupy lipidów. Cholesterol pełni wiele, niezwykle istotnych funkcji w ludzkim organizmie. Odpowiada on za prawidłową pracę układu hormonalnego oraz nerwowego, a także warunkuje prawidłowe formowanie błon komórkowych. W badaniach laboratoryjnych, które mają na celu pomiar stężeń związków tłuszczowych z krwi pacjenta (lipidogram) oznaczane są poziomy cholesterolu całkowitego oraz cholesterolu HDL i LDL. Oznaczenia te odnoszą się do dwóch grup lipoprotein, czyli specyficznych kompleksów białkowych odpowiedzialnych za transport tłuszczów (w tym także cholesterolu) w ludzkim organizmie. Frakcja lipoprotein HDL (high density lipoprotein – lipoproteiny o wysokiej gęstości) określana jest jako „dobry” cholesterol. Cząsteczki tego związku są tam ściśle upakowane, w przeciwieństwie do frakcji LDL (low density lipoprotein – lipoproteiny o niskiej gęstości), czyli tzw. „złego” cholesterolu. Wysokie stężenia frakcji LDL cholesterolu stanowią istotny czynnik ryzyka dla wielu chorób, takich jak nadciśnienie tętnicze, miażdżyca naczyń krwionośnych oraz jej powikłania – zawał mięśnia sercowego lub udar mózgu. Podwyższony poziom cholesterolu – co to oznacza? Stan podwyższonego poziomu cholesterolu we krwi określany jest jako hipercholesterolemia. Obecnie za wartości przekraczające normę według Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego uznaje się wartości cholesterolu LDL powyżej 3 mmol/l (115 mg/dl) oraz cholesterolu całkowitego powyżej 5 mmol/l (190mg/dl). Szacuje się, że nawet u połowy polskiej populacji poziomy cholesterolu we krwi są zbyt wysokie. Zjawisko to może mieć wiele przyczyn, najczęściej jednak związane jest z nieprawidłowymi nawykami żywieniowymi. Poza nieprawidłową dietą często dochodzi do tego brak aktywności fizycznej oraz siedzący tryb życia, związany z pracą zawodową. Połączenie obu tych zjawisk w dużej ilości przypadków skutkuje rozwojem nadwagi oraz otyłości. Warto zaznaczyć, że podwyższone poziomy cholesterolu obecne są częściej u mężczyzn niż u kobiet, szczególnie po 40 roku życia. Ryzyko występowania hipercholesterolemii zwiększone jest także u pacjentów przyjmujących określone leki (np. doustne leki antykoncepcyjne) oraz chorujących na cukrzycę, niedoczynność tarczycy, lub też zespół nerczycowy. Warto pamiętać, że problem wysokiego cholesterolu może także dotyczyć osób młodych oraz szczupłych, które jednak prowadzą niezdrowy tryb życia (związany z paleniem papierosów) oraz wykazują określone predyspozycje genetyczne. Skutki wysokich poziomów cholesterolu Podwyższone poziomy cholesterolu są jednym z głównych czynników ryzyka rozwoju licznych chorób, w szczególności dotyczących serca oraz naczyń krwionośnych. Wysokie stężenia frakcji LDL we krwi predysponują do rozwoju tzw. blaszek miażdżycowych. Są to patologiczne zmiany zlokalizowane w ścianach tętnic, które prowadzą do zmniejszenia ich światła, co znacząco utrudnia przepływ przez nie krwi. W przypadku zaawansowanej miażdżycy może dochodzić do pękania tychże blaszek oraz powstawania zatorów w naczyniach krwionośnych, co skutkuje rozwojem niedokrwienia określonych narządów w postaci np. udaru mózgu lub też zawału mięśnia sercowego (w zależności od lokalizacji zakrzepu). Stany te stanowią bezpośrednie zagrożenie życia. W przypadku braku odpowiednio szybko wdrożonego leczenia specjalistycznego mogą one prowadzić do zgonu pacjenta lub przewlekłego, ciężkiego uszczerbku na zdrowiu. Jak zbadać poziom cholesterolu? – diagnostyka Regularne przeprowadzanie badań kontrolnych jest podstawą właściwego dbania o własny stan zdrowia. Badanie stężeń cholesterolu we krwi zalecane jest wszystkim osobom dorosłym, szczególnie ze współwystępującymi czynnikami ryzyka. Dla zbyt wysokich stężeń cholesterolu czynniki ryzyka to Obciążenie rodzinne – historia występowania zaburzeń stężeń cholesterolu LDL u krewnych pacjenta,Cukrzyca,Nadwaga oraz otyłość,Siedzący tryb życia,Nieprawidłowa dieta – wysokokaloryczna z dużą ilością węglowodanów oraz tłuszczów,Płeć męska,U kobiet – wiek pomenopauzalny,Przewlekły stres,Palenie papierosów oraz innych wyrobów tytoniowych. Podstawowym testem diagnostycznym, który pozwala na dogłębny pomiar stężeń związków tłuszczowych we krwi (w tym także cholesterolu) jest lipidogram. Podczas tego badania oznaczane są następujące parametry: Cholesterol całkowity (CHOL),Lipoproteiny o wysokiej gęstości (cholesterol HDL),Trójglicerydy (TG),Lipoproteiny o niskiej gęstości (cholesterol LDL),Cholesterol nie-HDL (wyliczany z różnicy stężeń cholesterolu całkowitego oraz cholesterolu HDL). W określonych przypadkach lekarz może zadecydować o przeprowadzeniu dodatkowych badań diagnostycznych. Dokładny zakres profilaktycznych testów laboratoryjnych zależy od uwarunkowań zdrowotnych pacjenta oraz współwystępujących obciążeń zdrowotnych. Jaka dieta na obniżenie cholesterolu? Dieta ma znaczący wpływ na poziomy cholesterolu w naszej krwi. Z tego powodu w wielu przypadkach możliwe jest skuteczne kontrolowanie stężeń cholesterolu poprzez odpowiednią zmianę nawyków żywieniowych oraz behawioralnych. Podstawową zasadą przy układaniu diety na obniżenie cholesterolu jest ograniczenie obecnych w niej tłuszczów nasyconych oraz zmiana tychże na tłuszcze nienasycone. Spożywanie dużych ilości nasyconych tłuszczów przyczyna się do wzrostu stężeń „złego” cholesterolu we krwi, czyli frakcji lipoprotein LDL. Aby zadbać o niski poziom cholesterolu we krwi korzystne mogą być określone modyfikacje codziennego jadłospisu, jak np.: Zamiana czerwonego mięsa (wieprzowiny, wołowiny) na mięso białe, czyli drobiowe,Unikanie produktów bogatych w tłuszcze – na przykład zamiana śmietany na jogurt naturalny oraz masła na margarynę,Unikanie żywności wysokoprzetworzonej, takiej jak fast foody lub gotowe ciasta,Unikanie produktów zawierających olej palmowy, takich jak słone przekąski lub słodycze,Częste spożywanie świeżych owoców i warzyw,Włączenie do diety ryb morskich. Podczas stosowania diety mającej na celu obniżenie cholesterolu warto pamiętać także o uwzględnieniu w niej odpowiedniej ilości błonnika oraz kontrolowaniu ilości spożywanej soli. Dobranie właściwej diety, która będzie skutecznie odpowiadała potrzebom zdrowotnym pacjenta może być dość skomplikowane samodzielnie. Z tego powodu warto rozważyć wizytę u dietetyka, który na podstawie wywiadu oraz celów pacjenta będzie w stanie ułożyć jadłospis precyzyjnie odpowiadający na potrzeby danej osoby. Przygotowanie do badania cholesterolu Badanie poziomu cholesterolu we krwi (lipidogram), przeprowadzane jest z próbki krwi żylnej pacjenta. Wykonanie tego typu testów diagnostycznych często wymaga określonego przygotowania. W przypadku nieprzestrzegania zaleceń przez pacjenta wyniki testu mogą być niewiarygodne, przez co nie mogą zostać wykorzystane w procesie diagnostycznym oraz może wystąpić konieczność powtórzenia badania. Na pobranie krwi do lipidogramu nie jest konieczne przychodzenie w godzinach porannych, ani na czczo. Najnowsze badania z zakresu diagnostyki laboratoryjnej wykazały, że spożywanie posiłków przed pobraniem krwi oraz pora dnia, w której przeprowadzane jest badanie nie wpływa na wiarygodność uzyskanych wyników lipidogramu. W przypadku występowania dodatkowych lub też innych zaleceń zwianych z przygotowaniem się do badania cholesterolu pacjent powinien zostać o tym poinformowany przez lekarza. Bibliografia: Powiązane badaniaLipidogram (CHOL, HDL, nie-HDL, LDL, TG)Lipidogram (CHOL, HDL, nie-HDL, LDL, TG). Lipidogram - ilościowa ocena frakcji cholesterolu i trójglicerydów, przydatna w diagnostyce dyslipidemii oraz w ocenie ryzyka miażdżycy i chorób całkowityCholesterol całkowity. Pomiar stężenia cholesterolu całkowitego (CHOL) jest przesiewowym badaniem cholesterolu, pozwalającym na wstępną ocenę ryzyka rozwoju miażdżycy i chorób układu sercowo-naczyniowego, takich jak choroba wieńcowa i zawał serca, udar mózgu i miażdżyca tętnic kończyn dolnych itd. Cholesterol całkowity obejmuje trzy frakcje: lipoproteinę niskiej gęstości, LDL; lipoproteinę wysokiej gęstości, HDL (ang. high-density lipoprotein) oraz łącznie, lipoproteinę bardzo małej gęstości, VLDL i lipoproteinę o pośredniej gęstości, się do naszego newslettera, a bezpośrednio na Twoją skrzynkę będą trafiać informacje dotyczące usług i nowości w ofercie badań, nt. akcji profilaktycznych w zakresie ochrony zdrowia oraz nowo otwieranych placówek w Twojej okolicy.

badania pacjenta wykazały zaburzenia pracy serca